Waiting for Godot

O Οδυσσέας λοιπόν, όταν τέλειωσε ο πόλεμος στην Τροία, πήρε το μερτικό του, πάει στην σκηνή του Μενέλαου, ήταν κι ο Αγαμέμνονας εκεί, και τους λέει: - Μενέλαε, είσαι και πολύ μαλάκας που μας κουβάλησες εδώ πάνω για το πουτανάκι σου. Αει και γαμήσου. Δέκα χρόνια μαλακίες. Πάει να σηκωθεί ο Αγαμέμνονας αλλά τον προλαβαίνει. - Μένιο, μη μου τσαμπουκαλεύεσαι και μου το παίζεις άντρας εμένα. Τα γκάζια να τα κάνεις στο παλάτι σου που γίνεται της Κλυταιμνήστρας εκεί μέσα. Τουμπεκί και σούζα· μη γαμήσω κανένα Πατροκλάκι εδώ μέσα. Αει στον Άδη, μουρτζόβλαχοι – και κλείστε τα σκυλάδικα· μη τα ξανακούσω μέχρι να φύγω, σας γάμησα! Καβαλάει το όχημα με τους μάγκες του, τους σωστούς, τους μπεσαλήδες, ξεπαρκάρουν και μπαρκάρουν. Βάζουν και τα best του Μάρκου να παίζουν στο Kenwood, τους έκατσε και μια κόντρα στο δρόμο με κάτι πιτσιρικάδες που είχαν ένα Αργώ κωλοφτιαγμένο με πινακίδες «Jason Rules». Φάγαν τ’ απόνερά τους τα χτεσινά. Δυο βραχονησίδες τους ρίξανε στο ρελαντί. Σε δυο μέρες μπήκανε με παν

Ήταν πολλά χρόνια πριν, πιθανότατα σε μία από τις ταβέρνες που μετά από παράσταση μαζεύονται ηθοποιοί, σκηνοθέτες, φίλοι, παρατρεχάμενοι, ο Δελαπόρτας - κλπ. Στο μεγάλο τραπέζι κάθονταν ο Τσαρούχης και η Σαπφώ Νοταρά. Αργά, κάποια στιγμή, ο Τσαρούχης λέει: - Αχ βρε Σαπφώ μου, μεγαλώσαμε πολύ πια... και μείναμε μόνοι. Έπρεπε να παντρευόμασταν τότε, παλιά που είμασταν ερωτευμένοι (γεγονός) και η θανατερή Σαπφώ: - Αααααχ ... ναι βρε Γιάννη μου! Δίκιο έχεις... Κοίταξέ μας τώρα... Εγώ έμεινα στο ράφι, κι εσύ έγινες πούστης.

– Πετάς; τον ρώτησε αυτός που κρατούσε το μαχαίρι. Ο άλλος σιγά σιγά δεν πάταγε πια το χώμα, σιγά σιγά είχε σηκωθεί κάπου μισό μέτρο πάνω από τη γη. – Όμως ­– είπε ο πρώτος: Εγώ μπορώ κι έτσι που ανεβαίνεις να σ’ το καρφώσω το μαχαίρι. Και τότε με μια λάμψη ο άλλος και μ’ ένα σφύριγμα εκκωφαντικό σα σφαίρα πυροβόλου χάθηκε, εξαφανίστηκε μέσα στο διάστημα. Έκπληκτος κοίταζε ο απομείνας το άχρηστο πια χέρι του. Μίλτος Σαχτούρης

Όσο Mπορείς Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Πρώτη Μέρα. Ήταν... --- ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ --- Έλεγα να μην συνεχίσω αυτή την ιστορία καθώς έπαθα μια κρίση τύπου «έχω-ψωνιστεί-τελείως-και-γράφω-συνεχώς-για-την-πάρτη-μου». Πήρα όμως μερικά mail από κάποιους οι οποίοι με αυτά που μου έγραψαν με κάνουν να συνεχίσω και για αυτούς και τους ευχαριστώ – ξέρουν αυτοί γιατί. --- ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΓΟΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ --- (Names have been changed to protect the innocent – που έλεγε και το Dragnet) ... μια από αυτές τις μέρες που το Φθινόπωρο με ενεργοποιεί. Μύριζε μια βροχή που δεν είχε πέσει ακόμη, μια υγρή δροσιά στον αέρα και μια ένταση στο στομάχι καθώς πλησίαζα ως «σπουδαστής δραματικής σχολής» πια, την πόρτα της μακράν – ομολογουμένως – καλύτερης σχολής θεάτρου στην Ελλάδα. Τουλάχιστον εκείνα τα χρόνια. Αυτό εγώ δεν το ήξερα από πριν. Απλώς όσοι μιλούσαν για αυτή την σχολή σοβάρευαν και κουνούσαν το κεφάλι με σεβασμό. Όσοι ήξεραν καλύτερα, είχαν και ένα πικρό βλέμμα που δεν καταλάβαινα την έννοιά του. Τώρα, το έχω και εγώ μάλλον. Συναντηθήκαμε μετά από κ

με την ευγενική χορηγία των FunEL.

"Αιωνία του η μνήμη" είπε κάποιος για τον Ηλιάκη χαρακτηρίζοντάς τον ήρωα. Τα κανάλια δείχνουν γυναίκες στα μαύρα να καταριούνται τον "Τούρκο". Το στενό μυαλό στενά τα αντιλαμβάνεται όμως. Ποιοί τον έστειλαν εκεί λοιπόν να πεθάνει; Όλη η αλυσίδα προς τα πίσω δεν καταλήγει στην πολιτική και το υφιστάμενο καθεστώς ; Δεν πάει σε εμάς που ψηφίσαμε κάποιους που έστειλαν τον Ηλιάκη στον πάτο; Είναι καλύτερα να είναι ήρωας κανείς ή απλώς ζωντανός; Δεν σκοτώθηκε για να δουλεύει το μαγαζί της General Dynamics και της Dassau? Δεν συντηρείται ο ψυχρός πόλεμος για οικονομικούς και γεωπολιτικούς λόγους; Δεν είμαστε μέρη του "διαίρει και βασίλευε" made in USA & Co. ? Δεν δίνουμε αναλογικά τα περισσότερα χρήματα για οπλικά συστήματα την ώρα που κάποιος άλλος Ηλιάκης ξεψυχάει ελλείψει εντατικής, κάποιος άλλος Ηλιάκης δεν βρίσκει δουλειά λόγω οικονομικής κρίσης, κάποιος άλλος Ηλιάκης δεν εκπαιδεύεται σωστά, κάποιος άλλος Ηλιάκης θα πάρει σύνταξη στα 65 του, κάποιος άλλ

Υποψιάζομαι πως τώρα έχω ένα κεφάλι γεμάτο διάφορα πράγματα που θέλω να βγουν από εκεί, άμεσα, μέσω της γραφής. Αφελές σκεπτικό πιθανότατα αλλά παρόν. Μόνο που η συσκευή που ονομάζουμε πληκτρολόγιον, μου φαίνεται ιδιαιτέρως απεχθής αυτή την στιγμή. Παρ' όλα αυτά θα μπορούσα να υπαγορεύω το κείμενο. Μήπως να προσλάβω μια γραμματέα; Παρατηρώ δε, πως όσο συνεχίζω την πληκτρολόγηση, η απέχθειά μου για αυτό, δεν μειώνεται ούτε κατ' ελάχιστο. Εγώ όμως συνεχίζω. Γιατί άραγε; Μήπως όλα τούτα είναι σαφή δείγματα σχιζοειδών τάσεων; Πιθανώς να είναι έτσι. Επίσης διακρίνω δείγματα ενεργητικής απάθειας. Τον δε προσδιορισμό "ενεργητικής" δεν δύναμαι να τον τεκμηριώσω αλλά δεν με νοιάζει. Ίσως αυτό να είναι και η τεκμηρίωσή του. Παρατηρώ στους επαγγελματικούς κύκλους στους οποίους συμμετέχω - κατά μίαν έννοιαν - πως η απάθεια μπορεί να εκληφθεί ως στοιχείο κύρους. Συγκεκριμένα, η απάθεια ουχί ενεργητικού τύπου - καθ' ότι μπορεί να μεταφραστεί ως γραφή επί όρχεων - αλλά η παθητικ

Πρέπει να ήταν Ιούνιος. Ήμασταν στο ανοιχτό θέατρο και ετοιμάζαμε τα σκηνικά. Μέχρι να ξεκινήσει η πρόβα ήμασταν μαστόρια. Μετά γινόμασταν καλλιτέχνες. Η αλήθεια είναι πως είναι αλλιώς να παίζεις σε ένα σκηνικό που το έχεις φτιάξει εσύ. Ο Δάσκαλος ήταν σαν εργάτης σε ψαραγορά. Με τζιν σορτσάκι, φανελάκι, Ray Ban και τσόκαρα. Ήθελα να κανονίσουμε να του κάνουμε δώρο λευκά σαμπό αλλά μάλλον θα μας κοπάναγε με το σκηνικό. Ήρθε φουριόζος με ένα καδρόνι και μια σακούλα με τα ψώνια από το χρωματοπωλείο. Έκατσε στο τοιχάκι στο βάθος της σκηνής μέσα στον ήλιο. Έβγαλε ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό, ήπιε δυο τρεις καλές γουλιές και βιδώνοντας το καπάκι μου το αμόλησε: - Καλλιτέχνη, σου βρήκα τα κείμενα. Αρχίζουμε να τα δουλεύουμε το απόγευμα μετά την πρόβα. Είναι αυτές οι άγριες χαρές. Που χαίρεσαι και φοβάσαι ταυτόχρονα. Φοβάσαι το άγνωστο. Πας να περάσεις καινούργιες πόρτες. Σε πιάνει ανυπομονησία και τρόμος. Συχνότατα είναι better than sex αυτό το αίσθημα. - Τί κείμενα; Τί ρόλους; Βρήκες και

Ο Λεοπόλδος Φον Βίλκενμπαχ μετά από 45 χρόνια ερευνών, εντόπισε μέσω μιας καλοπληρωμένης πληροφορίας, ίσως τον σπανιότερο πίνακα στον κόσμο. Το τί απεικονίζει παραμένει μυστήριο και όσοι τον έχουν δει κρατούν ερμητικά το μυστικό σε έναν στενό κύκλο μυημένων. Οι πληροφορίες μιλούν για αποτύπωση ενός αγνώστου περιστατικού της ζωής του μεγάλου Σοβιετικού ηγέτη με τρομακτική ιστορική σημασία. Πρόκειται για τον θρυλικό πίνακα που κανείς ποτέ δεν έχει δει και πολλοί θρύλοι έχουν συνδεθεί με αυτόν, με τίτλο «Ο Λένιν στο Βουκουρέστι», αγνώστου καλλιτέχνη. Ο Φον Βίλκενμπαχ βρέθηκε σε ένα υπόγειο της πιο κακόφημης γειτονιάς του Ρότερνταμ τον Νοέμβρη του ’84 όπου εκεί επιτέλους θα ερχόταν αντιμέτωπος με αυτό που ισοδυναμεί με το Άγιο Δισκοπότηρο στους κύκλους των μεγάλων Μουσείων και Συλλεκτών ανά τον κόσμο. Ο ηλικιωμένος παλαιοπώλης Έριχ Βαν Ζάντερ, άνοιξε στον Λεοπόλδο Φον Βίλκενμπαχ κι αυτός, ακολούθησε τον γέροντα στο υγρό και γεμάτο παλιά και άνευ αξίας πράγματα μέχρι που εκείνος σταμάτησε μ

Είμαι τρελός. Βόρειο - βορειοδυτικά. Μονάχα προς τα κει. Όταν ο άνεμος φυσάει απ' αλλού, λένε πως κάπως συνέρχομαι... W.Shakespeare - Hamlet. μτφ. Γ.Χειμωνάς.

- Εσύ γιατί δεν δίνεις εξετάσεις; - Εγώ; Που; - Για πυρηνικός φυσικός. Τί που; Σε δραματική. - Τί; Να γίνω επαγγελματίας ηθοποιός; Σώπα μωρέ... - Γιατί όχι; Εδώ πάνε όλα τα καλλιτεχνάκια και τα ψώνια και δεν θα πας εσύ που είσαι τόσο καλός; - Είμαι καλός; Εγώ; - Μόνο καλός; Αστειεύεσαι; Άσε να φέρω μερικά κείμενα και θα αρχίσουμε. Άκου αν είναι καλός.... Μόνο καλός;.... η ηχώ της φράσης με συνόδευε μέρες. Είμαι καλός..... για να το λέει ο δάσκαλος που καλή κουβέντα δεν λέει ποτέ ακόμα κι αν το γράφει το κείμενο, δε μπορεί... κάτι... κάποια αλήθεια θα έχει αυτό το «είσαι καλός». Παρά τις συχνές-πυκνές τέτοιες ενέσεις tonotil, ποτέ δεν μπόρεσα να πω «Είμαι ηθοποιός» - ιδίως όταν έβλεπα τα τέρατα να παίζουν. Όλο έλεγα: «Ασχολούμαι με το Θέατρο». Με τί θράσος να οικειοποιηθείς έναν τέτοιον τίτλο την ώρα που βλέπεις ηθοποιούς να σου βγάζουν τα άντερα επί σκηνής; Ας είμαστε ρεαλιστές. Απ’ την άλλη βέβαια, υπάρχουν και τα τηλεοπτικά που

Εκείνο το παλιό αίτημα για πολιτιστική αστυνομία τριγυρνάει στο μυαλό μου από χτες. Ο ευρωπαικός πολιτισμός για ακόμη μια φορά μας έδειξε πόσο βασίζεται στην αμερικάνικη μαζική βιομηχανία σκουπιδιών. Νομίζω ότι μετά τα χθεσινά θα πρέπει να καταργηθεί αυτό το ετήσιο φεστιβάλ τσίρκου γιατί και το τσίρκο προσβάλει και - πλην ολίγων εξαιρέσεων - μουσική δεν ακούσαμε. Οι απανταχού rockers θα πρέπει να κατεβούν σε πορεία παράλληλη με τους χριστιανόποληκτους, με το αίτημα να μην λέγεται rock αυτό το φινλανδικό σκουπιδάκι που "τραγουδήθηκε" από τον κυνηγό του Σβαρτσενέγκερ σε έκδοση "κουκλάκι λαμπάδας". Χίλιες φορές ο Ρακιτζής δηλαδή. Άκου rock. Μη χέσω. Δυο τρεις χώρες είπαν κάτι που πλησίαζε σε μουσική και τις έφαγε η μαρμάγκα. Οι κροάτες έριξαν μια κομματάρα που έπεσε πολύ μπαλκάν μπανάλ στας ευρώπας. Και η μαντάμ Severina είναι και κουκλάρα και δεν το παιξε ευρωπαία star με Bregovic από πίσω της παρακαλώ. Και είναι και σιγανό ποτάμι... δεν με πιστεύετε; ΟΡΙΣΤΕ. Αμ η σου

Όλα ξεκινάνε όταν κολλάς στην αρχή της Τσιμισκή. Έχεις αργήσει 20 λεπτά στο meeting, έχεις ξεχάσει να γράψεις την αναφορά για την σημερινή συνάντηση με τον Διευθυντή, τα μαλλιά σου έχουν ακόμη γαρύφαλλα από τη χθεσινή καταστροφή, φοράς δύο διαφορετικές κάλτσες, η αναπνοή σου σκοτώνει την κοινωνική σου ζωή και ενώ είσαι έτοιμος να παραδεχτείς επιτέλους το «πόσο μαλάκας ανεύθυνος είμαι, εγώ φταίω για όλα», έρχεται από μηχανής θεός ο ταξιτζής-κοινωνιολόγος να δώσει άλλοθι φανερώνοντας την πραγματική αλήθεια, το root of all evil, αυτό που πραγματικά σε έκανε να ξεχάσεις να πλύνεις τα δόντια σου, σε καθυστέρησε στο δρόμο, δεν σε άφησε να τελειώσεις την αναφορά και εσκεμμένα μπέρδεψε τις κάλτσες σου για να φαίνεσαι σαν παγώνι και ποιο σημαντικό σου δημιούργησε ενοχές και σε έκανε να σκεφτείς άσχημα για τον εαυτό σου «πόσο μαλάκας είμαι», ενώ εσύ είσαι απλά ένα άδολο και αθώο θύμα. Ταρίφας: Ααααααχχχχ (βγάζει ένα βαθύ αναστεναγμό), ΠΟυυυΤΑααΝεεεςςς (η λέξη σκαλώνει ανάμεσα στα δόντια, διανύον

H σαββατιάτικη μάζωξη με όλα τα συμπαραμαρτούντα στη γιάφκα του Godot ισχύει αλλά ουδείς - πλην γνωστών αγνώστων - δήλωσε εαυτόν... όχι τίποτα άλλο, λεω σήμερα να μαζέψω το χάος εδώ μέσα να σας το παίξω νοικοκύρης άθρωπας. Αν πάθουμε τίποτα (99% πιθανότητα) delirius tremens από Eurovisi-off, παίρνει μπρος το ηχοσύστημα για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί. Απαραίτητο ένδυμα: Επίσημος μανδύας με κουκούλα και βενετσιάνικη μάσκα. Ώρα προσέλευσης: Όποιος έρθει πριν τις 7-8 θα βάλει κι ένα χεράκι... Password (εισόδου): Tom Waits Password (κατανάλωσης αλκοόλ): The Piano has been drinking. Τόπος: Κέντρο Αθηνών (Εφτάρχεια) - Λεπτομέρειες τηλεφωνικώς - emailικώς - περιστερικώς - τηλεπαθητικώς.

καλά..... κι αυτοί για τον Κώδικα πάνε;

Έκανα λοιπόν μια τσάκ και άνοιξα ενα blog καινούργιο Το http://Bloghood-gr.blogspot.com clap clap clap clap clap clap clap clap clap clap clap clap clap στο οποίο έστειλα invitation σε πολλούς να κάνουν join σε έναν κοινό τόπο χωρίς admins και περίεργα... Ο καθένας έχει το blog του... και ταυτόχρονα είναι και εδω. Όποιος θεωρεί ότι μπορεί να συμμετάσχει χωρίς να το κάνει μπάχαλο αφού έχουν όλοι πλήρη δικαιώματα, με ένα comment ή ένα mail σε όποιον θέλει ουσιαστικά αυτοπροσκαλείται και όποιος ξέρει να το κάνει, τον κάνει member ως admin. Why not? Το όνομα είναι έμπνευση του Atron αλλά δεν πάτησε το πόδι του ακόμα ο αλήτης. Κράτος εν κράτει λοιπόν.... και ότι βρέξει ας κατεβάσει.... Α! κάνουμε αναβάθμιση τώρα ε; Μην ποστάρει κανένας του τα κοψα τα πόδια.....

Σκέφτομαι ότι θέλω να μείνω ξύπνιος. Μέχρι αργά. Είναι η σκέψη που θα με γλαρώσει. Σκέφτομαι ότι πρέπει να κοιμηθώ τώρα. Αδύνατον. Κόκκαλο το μάτι και το νευρικό σύστημα. Όσο έχω τέλος πάντων. Τι ανώμαλος χριστέ μου - δεν με αντέχω άλλο. Καμία λύση. Αλκοόλ, TV, ράδιο..... τίποτα. Κοιμήσου ρε! να θυμηθώ να ποστάρω ένα ωραίο κείμενο του Πεσόα για τον Υπνο. Περίπου για τον ύπνο.

tapatoupapa - tapatoupapa - tapatoupapa Έτσι γιατί δεν μπορώ άλλο τις αηδίες. Προφανώς πρέπει να το πάρω απόφαση. Το Blogs.gr, τουλάχιστον όπως εγώ το ήξερα και το γούσταρα τρελά, τελείωσε. Finito. Kaput. The End. Fin. Κράξαμε - Φωνάξαμε - Αγνοηθήκαμε - Κάναμε γαργάρα τους ψωνιομετρητές του καινούργιου site που "φτιάχτηκε για εμάς". "Για την τρυφερή αυτή παρέα που δέθηκε τόσο όμορφα" "μπλα μπλα μπλα" αλλά ώπα! Για μπάστα! Τα λογάκια είναι πάντα ωραία αλλά οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται και από πολλά άλλα. Και δεν αντέχω άλλο την σιωπηρή υπομονή γιατί κάποιοι δεν το εκτίμησαν. Γράφει - για να ενημερωθούμε - το αφεντικό του site (ο Chivas-Admin-X.B): "Ενημέρωση περί error messages Επειδή κάποιοι έξυπνοι παρά την (προ)ειδοποίηση πείραξαν τον κώδικα πριν ολοκληρωθεί το σετάρισμα του site, αναγκαζόμαστε να αλλάζουμε ρυθμίσεις. Για αυτό βλέπετε error μυνήματα. " τον Κώδικα Ντα Βίντσι;;; πρόκειται περί δολιοφθοράς δηλαδή; Είδαν λοιπόν κάποιοι μια σελίδα απ

Καίγεσαι χρυσό μου. Ήσουν Hit and run και τώρα σε γράφει το Τηλέραμα. Άλλη η καύλα αγάπη μου του μπαμ στο πυροτέχνημα με τα ζαβά να κάνουν "αααααααα" κι άλλο να στρώνεται η γιαγιά με το πλεκτό να σε δει μονιασμένη με τη νύφη της. Την πιάνεις τη μιζέρια; Αφού είσαι του backstage εσύ - δεν είσαι για την πίστα. Μόνο γάμπα πρέπει να δείχνεις, να πετάς το γοβάκι στο κοινό και βλέπουν τα βλήτα μισό πλάνο, τάχα μου by accident. Τι σ' έπιασε τώρα και γίνεσαι Κωνσταντάρας στο τζαζλό του; Τι παίρνεις το κάρο στον ώμο κι αφήνεις το γκέμι; Πιφ πια! Μετά τη φούρλα της λιποθυμίας σου γύρισε το μέσα έξω. Δεν το περίμενα από σένα. Ήρθες και τρως τη μπανάνα - με την καλή έννοια - και πατάς τη δική σου μπανανόφλουδα; Τσου αγάπη μου. Μετράς countdown. Η Μούμια II The Return θα γίνεις μετά τον Ζάχο. Μην τιμωρούμε έτσι τη μανούλα... Μου χάνεις την τέχνη του striptease. Τα χώρισες. Πότε strip, πότε tease. Τσου ξανά. Βαρέθηκες καλέ μου Dorian; Ξενέρωσες; Τι; Πες μου εμένα βρε παλιοκόριτσο...

M= Maou! M= Maouou! G= GHhhiiiiiiiiiiiii!!!!!!!

Letter from... Athens - Observer Hollywood rubs its hands at big fat Greek Watergate Helena SmithSunday May 7, 2006 The Observer And now for the blockbuster. After buffeting Athens for nearly four months, the seamy story of intrigue and espionage that has implicated the Greek government and portable phone operator Vodafone has been pinpointed by Hollywood for the big screen. A leading US film company has dispatched scouts to the capital to see whether the film can be made in situ and whether any of the cast of characters are willing to be involved. These, so far, include Greece's Prime Minister, Costas Karamanlis, most of his cabinet, the heads of the armed forces, human rights groups, journalists and a host of Arab businessmen. All share the same fate of having had their mobile phones monitored, by 'persons unknown', both before and after the 2004 Olympic Games. The unnamed film company believes the scandal has all the ingredients of a big spy thriller. The discovery of th