Waiting for Godot

1.  Ντεσπεράντος με στραβό καλαμάκι. 2.  Ένα Βελούδινο Πρωϊνό. 3.  Όλα Τα Όμορφα, Άλογα. Τον Ξιφία τον βόλεψε ο Τόλης. Δούλευε τότε σε μιά οικοδομή στη Συγγρού. Ρίχνανε μπετά κι ο Τόλης δούλευε πρέσα. Έπεσε η σκέψη να μπαλώσουμε τα εν οίκω εν κήπω. Ο Τόλης είπε ότι αυτές οι ρομαντζάδες  θα μας χαρίσουν είκοσι χρονάκια και ήταν πειστικότατος. Το στρώμα με τα συμπαραμαρτούντα έκαναν το καλύτερο προσάναμα στο μεγάλο τζάκι του μεγάλου σαλονιού, αν και κάπνισαν λίγο, και ο Φίφης φορτώθηκε στο Volkswagen με εμένα τον μόνο τεθλιμμένο συγγενή. Στην αριστερή κολώνα της εισόδου, μπαίνοντας στο Ledra Marriot, τοποθετήθηκε όρθιος ο Ξιφίας μέσα στο καλούπι. Ο Τόλης τον έντυσε με την πρέσα και όλα τελειώσαν αθόρυβα και ποιητικά. Ο πορτιέρης δεν έμαθε ποτέ ότι το καλωσώρισμά του ήταν διπλό. Κι ο αιώνιος στυλοβάτης, συνέχισε να παίζει τον ρόλο της κολώνας του σπιτού. Ο αδριάντας του έγινε ο ίδιος. Μία κηδεία αρκούντως τιμητική για τον αγωνιστή, τον ευεργέτη, τον θρύλο, τον άνθρωπο. Καλά λένε ότι οι

1.  Ντεσπεράντος με στραβό καλαμάκι. 2.  Ένα Βελούδινο Πρωϊνό. Ήταν 6.30 και το ράδιο έλεγε ειδήσεις. Το έκλεισα φοβούμενος μη μας ακούσω κι εμάς εκεί. Το παλιό πικάπ είχε ένα δίσκο πάνω, ξεχασμένο ποιός ξέρει από πότε. Όλη μου την περιέργεια την έριξα εκεί για να μη σκοντάψει πάνω της. Σήκωσα το παλιό καπάκι που κόλαγε, πάτησα το παλιό φιλντισένιο κουμπί και έβαλα τη βελόνα πάνω. Το μπλέ κέντρο με τα μαύρα γράμματα άρχισε να γυρνάει. Ξέχασα πως διαβάζουν δίσκο που γυρνάει αλλά  το Anita O'Day ήταν εμφανές μέχρι οι στροφές να γίνουν 78. Οι τρομπέτες έπαιξαν τη σύντομη εισαγωγή και άρχισε η παλιά κυρία - αν και λεπτή - να τραγουδάει. ...His wife then draped herself in black / That showed her figure fine / Then she cussed him out / The two-faced guy / No insurance could she find! / And her tears flowed like wine / Yes her tears flowed like wine..... Η Μάρα γύρισε ήρεμα κοίταζε το πικαπ και τα μάτια της γέμισαν εικόνες. -Αυτό άκουγε η μαμά μου στα τελευταία της. Αυτός ήταν πάντα

1.  Ντεσπεράντος με στραβό καλαμάκι. Κοιτώντας από την μέσα μεριά του τοίχου, η διάθεσή μου άλλαξε soundtrack. Πίσω ο Μπερτόδουλος, η Τερέζα και ο συνηθισμένος μίζερος κόσμος μου. Δίπλα μου ο Κιού. Στο όριο με τον άλλο κόσμο μπροστά, συγκεντρωμένος σε μένα και αυτό που θέλω και πιστεύω. Αυτό μάλλον λέγεται φιλία. Και αυτός, φίλος. - Να κεράσω σπασμένο τζάμι; μια δόση αποτυχημένου χιούμορ μήπως σπάσει την απότομη σοβαρότητα. - Δοκίμασες; αρπάχτηκα μαζί του κι εγώ - Άνοστο. - Άστο τότε. - Άστο. Κοιτάζαμε κι οι δύο μέσα. Το στομάχι μου έκανε κοιλιακούς μόνο του. Ένιωσα ότι είχα ιδρώσει και όσο περισσότερο το τραινάρω τόσο πιθανότερο να γυρίσω τρέχοντας με τα αυτιά κάτω στο σπίτι της χοντρής. Στον πάνω όροφο, από την μπαλκονόπορτα φαινόταν το άρρωστο φως ενός πορτατίφ. Προφανώς το φως σήμα ότι κάποιος είναι σπίτι και υπάρχει κίνηση. Κάτω απ΄ το μπαλκόνι, η ξύλινη κατασκευή με τα βαρέλια. Το υπαίθριο κελάρι του σκατόψυχου. Από εκεί ανεβαίνει στο μπαλκόνι και γριά με βγαλμένο γοφό. Από κ

Κοίταξα τον τοίχο. Τη μέρα από μακρυά φαίνεται εύκολος. Με την υγρασία και το κίτρινο φως έμοιαζε με στρατόπεδο. Στη γωνία περίμενες να δεις τη σκοπιά κι όπου νά 'ναι θα περάσει το περίπολο. Έσβησα το τσιγάρο πάνω του σαν να το 'χωνα στο μάτι του πατέρα της. Πως θα τη καβαλήσουμε τέτοια μάντρα; Μου ΄ρθε κι εμένα έτσι στο ξαφνικό, κουβάλησα και τους άλλους. - Για πείτε καμιά ιδέα πώς θα την κάνουμε. - Εσύ ρε, σάλτα πάνω που έπαιζες και μπάσκετ. - Βόλλευ έπαιζα περισσότερο. Είχε και ελαφάκια γκόμενες. Μπάσκετ αναγκαστικά μη μου βγάλουνε και τ' όνομα. Δε γούσταρα το χαμούρεμα με τους ιδρωμένους αλλά ήταν κάτι μεγαλύτεροι και με θέλανε όλοι στην ομάδα τους γιατί είχα τρελό άλμα . Μου 'φευγε η ψυχή στον αέρα αλλά την κάρφωνα τη σπυριάρα. Τους άφηνα να με κοιτάνε σαν ασβοί και έπαιρνα ύφος χαλαρό, εντάξει μωρέ, δεν έχω κάνει ζέσταμα και δεν μπορώ με δυο χέρια τώρα και τέτοιες πίπες. Πετάχτηκε ο Κιού με το τσιγάρο στο στόμα και τη στάχτη να του λερώνει το μπλουζάκι των Joy D

Φωτεινά ημικύκλια τα πυκνά σου μάτια. Μια φωτεινή θεώρηση στον χώρο που μας αφήνει να κοιταζόμαστε και να ερωτευόμαστε στον Άγιο Σεπτέμβρη. Δεν είναι ψέμα - ακούστε το όνειρο, γιατί αυτή η σκοτεινή μορφή δεν χαμογέλασε. Και γι' αυτό δεν υπάρχει ευθύνη από την ασφάλεια ζωής. Βρίσκομαι στο ημίφως, στο κέντρο βάρους του Σκοταδιού. Αυτό το επεισόδιο, προϋποθέτει επίσκεψη σε Ναό. Temple στα ναρκωτικά. JESUS CHRIST χωρίς μαξιλάρι, ούτε κουβέρτα στη χιονισμένη στέππα. Φίλιππε, ήταν ένα ψέμα ο χορός των αντιπάλλων. Είμαι μια μαγνητοταινία αθόρυβης λήψης. Αφημένος, όπως άλλωστε κι εσείς φτωχά κοροϊδάκια. Μια εργασία γεννιέται από τη σχέση μιας σκούπας μ' ένα φαράσι. Το φαράσι όμως, αρνείται να μαζεύει μόνο. Κοινωνία πουτάνα με ξέφρενο τραγούδι κινέζικου μπορντέλου. Δεν υπάρχει κυνηγετική αλάνα. Αν φύγει όμως, δε θα σαλέψει ψύλλος. Η μήτρα του Έρωτά μου υπόκειται στην δοκιμασία της έκτρωσης. Δανείστε μου την αναπνοή της και θα επιστρέψω τυφώνα. 1993 Sandy Angel + God

ΛΙΛΗ: Αποχωρίζομαι το είδος μες τις κανάτες σας! ΕΚΤΟΡΑΣ: Μα για ποιό είδος μιλάς; Ποιά κανάτα σε ορίζει; ΛΙΛΗ: Η ένθερμη ιπποτική υλοποίηση της αντικατάστασης. ΕΚΤΟΡΑΣ: Δε σ' ακολουθώ, αλλά ούτε το μνήμα μου μπορώ να το χαλάσω! ΛΙΛΗ: Σ' αγάπησα 4 φορές κι εσύ με πρόδωσες. ΕΚΤΟΡΑΣ: Λόγω της αναγκαιότητας του ηλιακού προοδευτισμού. ΛΙΛΗ: Λοιπόν φίλε μου, ν' ανοίξεις τα κατάβαθα της ψυχής σου στην αστροφεγγιά. Ίσως υπάρχει μια ελπίδα στο ουράνιο σύμπλεγμα. ΕΚΤΟΡΑΣ: "Απ' αυτήν, ως την αιωνιότητα" είπε ο Cave. Εγώ όμως είμαι στην αιωνιότητα, όχι σ' εκείνη. ΛΙΛΗ: Ίσως να σ' ακολουθήσω, αν πραγματικά μπορείς να προστάξεις τον έρωτα. Θα ματώσουν τα φρύδια σου κάτω απ' τα φιλήματά μου.  ΕΚΤΟΡΑΣ: Δεν προστάζω παρά μόνο όλους. Η λογοτεχνία δεν είναι τα σκουπίδια της αυλής.  ΛΙΛΗ: Εγώ σ' αγάπησα κι εσύ με διέκοψες μέσα από κίβδηλους προβολείς. Τ' όνομά μου αξίζει να γίνει το Άγιο Νερό της κολυμπήθρας σου. Σε βαφτίζω στην Αιωνιότητα. ΕΚΤΟ