Είναι μια ωραία πολυτέλεια να μπαίνεις σε ένα καφέ και μόλις σε βλέπουν να έχουν τον μισό καφέ έτοιμο μέχρι να φτάσεις στις καλημέρες. Σήμερα όμως είχε κόσμο και επιπλέον δεν ήθελα πάλι αυτό το μαυροζούμι που πίνω. Νες καφέ strirred – not shaken . Φοιτητικός. Ο καφές του μπάρμαν. Καραβίσιος ρε παιδί μου. Πιο δυνατός και χωρίς σαπουνάδες. Θα πάω δίπλα σκέφτομαι στο κυριλέ. Στην σφηκοφωλιά των γιακάδων. Των λεκέδων καλοχτενισμένων σάκηδων. Ασταδιάλαπια. Μπαίνω λοιπόν να πάρω καφέ έναν διπλό τεράστιο ενισχυμένο εσπρέσσο. Έναν νες turbo στην ουσία. Φαντάσου το: Σε μεγάλη κούπα, τριπλή δόση εσπρέσσο, μέχρι πάνω. Ζεστός τόσο που να πίνεται με μεγάλες γουλιές. Ενθουσιάστηκα πάλι. Μέσα κάθονται διάφοροι με τα καλά τους προσπαθώντας να μην ταβλιαστούν στο τραπέζι ή να κλείσουν τα μάτια τους γιατί άντε να τα ξανανοίξουν. Με μαύρη γυαλούμπα φυσικά να μην φαίνεται ίχνος νύστας και καμία έκφραση σε οτιδήποτε κάνουν. Αυτά τα γυαλιά της μοδός τα τεράστια. Δεν έχει σημασία αν σου πάνε. Τα παίρν
Godot.8@GMail.com.