Waiting for Godot

Let me say this to you I'll be steadfast and true And my love will never falter The sea would crash about us The waves would lash about us I'll be your Rock of Gibraltar Sometimes it's hard And we're both caught off guard But there's nothing I would ever alter The wind could howl round our ears For the next thousand years I'd still be your Rock of Gibraltar The best thing I done Was to make you the one Who I'd walk with down to the altar You'd stand by me And together we'd be That great, steady Rock of Gibraltar Under the big yellow moon On our honeymoon I took you on a trip to Malta And all through the night You held me so tight Your great, steady Rock of Gibraltar Could the powers that be Ever foresee That things could so utterly alter? All the plans that we laid Could soon be betrayed Betrayed like the Rock of Gibraltar

12 του μηνός Σεπτεμβρίου. Ερώτηση – Cheap Humor: Μετά τον Αύγουστο οι μύγες κάνουν δίαιτα; Eνώ το καράβι πλέει – ή δεν πλέει ; – (που λέει κι ο Σκαρίμπας). Φύγαμε από Civitavecchia (Σιβιταβέκια προφέρεται) και πάμε προς Villefranche, το λιμάνι της Νίκαιας, δίπλα στο Αιγάλεω, ε, εκεί. Τί λιμάνι δηλαδή; Δεν έχει να δέσουμε και θα βγούμε με τις βάρκες έξω. «Πειρατηηηή! Το τόπι μου...» και τέτοια. Προηγούνται οι επιβάτες, οπότε... σιγά μην προλάβουμε.. Είδωμεν. Είναι 5 και κάτι ξημερώματα. Night audit. Χωρίς στολή με την τσίμπλα στο μάτι... Καφές, τσιγάρο, μουσική να παίζει. Α, βγήκα τελικά Civitavecchia. Αν είσαι με γεμάτη πορτοφόλα και χαζοτούριστ, να πας οπωσδήποτε. Το μόνο που αξίζει είναι η πάνω Civitavecchia και η πέρα Civitavecchia που είναι το κομμάτι-χωριό της περιοχής. Το παραλιακό..... φωτιά στα πατζάκια μας. Ησυχία στο καράβι. Σε λίγο θα αρχίσουν οι φασαρίες πάλι. Να δούλευα μόνο βράδυ και όλη μέρα να κοιμόμουν με ωτοασπίδες.... «I was born like this, I had no choice» λέει ο C

A poem for the U.S.A. A MOMENT OF SILENCE, BEFORE I START THIS POEM Before I start this poem, I'd like to ask you to join me in a moment of silence in honor of those who died in the World Trade Center and the Pentagon last September 11th. I would also like to ask you to offer up a moment of silence for all of those who have been harassed, imprisoned, disappeared, tortured, raped, or killed in retaliation for those strikes, for the victims in both Afghanistan and the U.S. And if I could just add one more thing... A full day of silence for the tens of thousands of Palestinians who have died at the hands of U.S.-backed Israeli forces over decades of occupation. Six months of silence for the million and-a-half Iraqi people, mostly children, who have died of malnourishment or starvation as a result of an 11-year U.S. embargo against the country. Before I begin this poem, two months of silence for the Blacks under Apartheid in South Africa, where homeland security made them aliens in the

Τί είναι ο άνθρωπος; Τί είναι ο άνθρωπος λέγω; Ακριβώς... Τίποτα.... Ένα τίποτα είναι ο άνθρωπος. Πας να φάς ένα αρνί, και σε τρώει το αρνί... Υπαρξιακό flash. Λόγω της ημέρας. Γεννέθλια. Και να ζήσω σαν τα ψηλά βουνά, και να ευτυχίσω και ότι επιθυμώ και μπλα μπλα μπλα μπλα.... Και να οι τούρτες, και να τα τραγουδάκια και να τα παστέλια και να τα ξερολούκουμα.... Φου στα κεράκια... Αν είσαι νορμάλ άνθρωπος και κατά που πρέπει, χαίρεσαι την μέρα αυτή. Είσαι λιγάκι ο πρωταγωνιστής, όλοι λένε για σένα τα καλύτερα (μπροστά σου), κονομάς και κανένα δωράκι που όντως σ’ αρέσει. Αν είσαι Alu d’ Alu, σκέφτεσαι αναλόγως. Σου ‘ρχεται Καβάφης, «πως πέρασαν οι μέρες, πως πέρασαν τα χρόνια», ή ένας Έσσε στην ξεφτίλα με τον ήρωα να έχει κάνει συμφωνία με τον εαυτό του πως η μόνη μέρα που δικαιούται να αυτοκτονήσει είναι μία τον χρόνο: Τα Γεννέθλιά του. 8 Σεπτεμβρίου. Τα Γεννέθλια της Θεοτόκου. Ορίστε. Κι η Παναγιά μαζί μας είναι. Ας πούμε, η Παναγιά η Ποδοκνημική έβαλε το χέρι της και βρήκα παπούτσια

«Τί ζήλεψες, τί τα ‘θελες τα ένδοξα Παρίσια.... Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πιά, παντού είναι τεκές.... Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια Και παραισθήσεις όσων ζουν, μέσα στις φυλακές.... Και μια βραδυά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης, Έσβησες μ’ ένα φύσημα τα φώτα της Σκηνής Και μονολόγους άρχισες, κι αινίγματα να λύνεις, Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής.....» Παρίσι...Δεν είχα πολύ χρόνο. Ήμουν με κάτι Κολομβιανους. Οποιοσδήποτε συνειρμός με την Κολομβία και τον τεκέ ακυρώθηκε μ’ αυτούς. Καλύτερα να ήμουν μαζί με το κατηχητικό του Οσίου Βαρλαάμ. Μοιραία άνοιξε το βήμα μου και χάθηκα από μπροστά τους. Notre Damme, πλατεία Concorde (Ομόνοια δηλαδή), Champs Elyssée. Το μνημείο του Λουδοβίκου, μου θυμίζει μυτερό μενίρ. Κάποτε σε μια εκδήλωση για το AIDS του είχαν φορέσει ένα τεράστιο προφυλακτικό. Πιο ωραίο ήταν. Η στρατιωτική σχολή. Πέρασα έξω από το Λούβρο. Εξαιρετικό αλλά προτιμώ το Hermitage. Ιδίως όταν είδα το «ελάτε να δείτε που διαδραματίζεται ο Κώδικας DaVin

Baby sitter. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Ένα από τα νέα μου καθήκοντα με την έλευση του καινούργιου manager είναι κι αυτό. Ελπίζω να μην καταλήξω να ξυπνάω άγρια χαράματα, να αποστειρώνω το μπιμπερό, να το γεμίζω Red Bull και να ταίζω τον μικρό. Φυσικά και του έβγαλα παρατσούκλι.... Είναι μικρούλης, κοντούλης, τσαμπουκαλοαρπακόλας, καμμένος σαν λάστιχο ZZR 11 μετά από burn out. Με την αγγλική του προφορά που δεν καταλαβαίνεις χριστό, το μόνο που λέει είναι Awesome - Cool - Excellent - Sweet... Με χαριτωμένα μακρόσυρτα ρεψίματα από το red Bull..... Όλο μου κλέβει καφέ και τσιγάρα ο φραγκοφονιάς.... Σε άλλες περιπτώσεις θα τον βρίσκανε δεμένο στο Χ της καμινάδας. Αντί για γλάρους θα είχαμε κοράκια γύρω από το καράβι και γύπες αραχτούς. Όχι ότι είμαι στις καλές μου, απλά τον αγνοώ... Κι άμα γίνεται κουραστικός, απλά ανοίγω τα μαύρα μου φτερά και βολτάρω λίγο πάνω από τη θάλασσα. Live your myth μικρέ μου ... Είναι ο μικρός μου Frodo... Και ήρθε κατευθείαν στην μαυρίλα της Mordor.......