Waiting for Godot

1.  Ντεσπεράντος με στραβό καλαμάκι. 2.  Ένα Βελούδινο Πρωϊνό. Ήταν 6.30 και το ράδιο έλεγε ειδήσεις. Το έκλεισα φοβούμενος μη μας ακούσω κι εμάς εκεί. Το παλιό πικάπ είχε ένα δίσκο πάνω, ξεχασμένο ποιός ξέρει από πότε. Όλη μου την περιέργεια την έριξα εκεί για να μη σκοντάψει πάνω της. Σήκωσα το παλιό καπάκι που κόλαγε, πάτησα το παλιό φιλντισένιο κουμπί και έβαλα τη βελόνα πάνω. Το μπλέ κέντρο με τα μαύρα γράμματα άρχισε να γυρνάει. Ξέχασα πως διαβάζουν δίσκο που γυρνάει αλλά  το Anita O'Day ήταν εμφανές μέχρι οι στροφές να γίνουν 78. Οι τρομπέτες έπαιξαν τη σύντομη εισαγωγή και άρχισε η παλιά κυρία - αν και λεπτή - να τραγουδάει. ...His wife then draped herself in black / That showed her figure fine / Then she cussed him out / The two-faced guy / No insurance could she find! / And her tears flowed like wine / Yes her tears flowed like wine..... Η Μάρα γύρισε ήρεμα κοίταζε το πικαπ και τα μάτια της γέμισαν εικόνες. -Αυτό άκουγε η μαμά μου στα τελευταία της. Αυτός ήταν πάντα

1.  Ντεσπεράντος με στραβό καλαμάκι. Κοιτώντας από την μέσα μεριά του τοίχου, η διάθεσή μου άλλαξε soundtrack. Πίσω ο Μπερτόδουλος, η Τερέζα και ο συνηθισμένος μίζερος κόσμος μου. Δίπλα μου ο Κιού. Στο όριο με τον άλλο κόσμο μπροστά, συγκεντρωμένος σε μένα και αυτό που θέλω και πιστεύω. Αυτό μάλλον λέγεται φιλία. Και αυτός, φίλος. - Να κεράσω σπασμένο τζάμι; μια δόση αποτυχημένου χιούμορ μήπως σπάσει την απότομη σοβαρότητα. - Δοκίμασες; αρπάχτηκα μαζί του κι εγώ - Άνοστο. - Άστο τότε. - Άστο. Κοιτάζαμε κι οι δύο μέσα. Το στομάχι μου έκανε κοιλιακούς μόνο του. Ένιωσα ότι είχα ιδρώσει και όσο περισσότερο το τραινάρω τόσο πιθανότερο να γυρίσω τρέχοντας με τα αυτιά κάτω στο σπίτι της χοντρής. Στον πάνω όροφο, από την μπαλκονόπορτα φαινόταν το άρρωστο φως ενός πορτατίφ. Προφανώς το φως σήμα ότι κάποιος είναι σπίτι και υπάρχει κίνηση. Κάτω απ΄ το μπαλκόνι, η ξύλινη κατασκευή με τα βαρέλια. Το υπαίθριο κελάρι του σκατόψυχου. Από εκεί ανεβαίνει στο μπαλκόνι και γριά με βγαλμένο γοφό. Από κ

Κοίταξα τον τοίχο. Τη μέρα από μακρυά φαίνεται εύκολος. Με την υγρασία και το κίτρινο φως έμοιαζε με στρατόπεδο. Στη γωνία περίμενες να δεις τη σκοπιά κι όπου νά 'ναι θα περάσει το περίπολο. Έσβησα το τσιγάρο πάνω του σαν να το 'χωνα στο μάτι του πατέρα της. Πως θα τη καβαλήσουμε τέτοια μάντρα; Μου ΄ρθε κι εμένα έτσι στο ξαφνικό, κουβάλησα και τους άλλους. - Για πείτε καμιά ιδέα πώς θα την κάνουμε. - Εσύ ρε, σάλτα πάνω που έπαιζες και μπάσκετ. - Βόλλευ έπαιζα περισσότερο. Είχε και ελαφάκια γκόμενες. Μπάσκετ αναγκαστικά μη μου βγάλουνε και τ' όνομα. Δε γούσταρα το χαμούρεμα με τους ιδρωμένους αλλά ήταν κάτι μεγαλύτεροι και με θέλανε όλοι στην ομάδα τους γιατί είχα τρελό άλμα . Μου 'φευγε η ψυχή στον αέρα αλλά την κάρφωνα τη σπυριάρα. Τους άφηνα να με κοιτάνε σαν ασβοί και έπαιρνα ύφος χαλαρό, εντάξει μωρέ, δεν έχω κάνει ζέσταμα και δεν μπορώ με δυο χέρια τώρα και τέτοιες πίπες. Πετάχτηκε ο Κιού με το τσιγάρο στο στόμα και τη στάχτη να του λερώνει το μπλουζάκι των Joy D

Φωτεινά ημικύκλια τα πυκνά σου μάτια. Μια φωτεινή θεώρηση στον χώρο που μας αφήνει να κοιταζόμαστε και να ερωτευόμαστε στον Άγιο Σεπτέμβρη. Δεν είναι ψέμα - ακούστε το όνειρο, γιατί αυτή η σκοτεινή μορφή δεν χαμογέλασε. Και γι' αυτό δεν υπάρχει ευθύνη από την ασφάλεια ζωής. Βρίσκομαι στο ημίφως, στο κέντρο βάρους του Σκοταδιού. Αυτό το επεισόδιο, προϋποθέτει επίσκεψη σε Ναό. Temple στα ναρκωτικά. JESUS CHRIST χωρίς μαξιλάρι, ούτε κουβέρτα στη χιονισμένη στέππα. Φίλιππε, ήταν ένα ψέμα ο χορός των αντιπάλλων. Είμαι μια μαγνητοταινία αθόρυβης λήψης. Αφημένος, όπως άλλωστε κι εσείς φτωχά κοροϊδάκια. Μια εργασία γεννιέται από τη σχέση μιας σκούπας μ' ένα φαράσι. Το φαράσι όμως, αρνείται να μαζεύει μόνο. Κοινωνία πουτάνα με ξέφρενο τραγούδι κινέζικου μπορντέλου. Δεν υπάρχει κυνηγετική αλάνα. Αν φύγει όμως, δε θα σαλέψει ψύλλος. Η μήτρα του Έρωτά μου υπόκειται στην δοκιμασία της έκτρωσης. Δανείστε μου την αναπνοή της και θα επιστρέψω τυφώνα. 1993 Sandy Angel + God

ΛΙΛΗ: Αποχωρίζομαι το είδος μες τις κανάτες σας! ΕΚΤΟΡΑΣ: Μα για ποιό είδος μιλάς; Ποιά κανάτα σε ορίζει; ΛΙΛΗ: Η ένθερμη ιπποτική υλοποίηση της αντικατάστασης. ΕΚΤΟΡΑΣ: Δε σ' ακολουθώ, αλλά ούτε το μνήμα μου μπορώ να το χαλάσω! ΛΙΛΗ: Σ' αγάπησα 4 φορές κι εσύ με πρόδωσες. ΕΚΤΟΡΑΣ: Λόγω της αναγκαιότητας του ηλιακού προοδευτισμού. ΛΙΛΗ: Λοιπόν φίλε μου, ν' ανοίξεις τα κατάβαθα της ψυχής σου στην αστροφεγγιά. Ίσως υπάρχει μια ελπίδα στο ουράνιο σύμπλεγμα. ΕΚΤΟΡΑΣ: "Απ' αυτήν, ως την αιωνιότητα" είπε ο Cave. Εγώ όμως είμαι στην αιωνιότητα, όχι σ' εκείνη. ΛΙΛΗ: Ίσως να σ' ακολουθήσω, αν πραγματικά μπορείς να προστάξεις τον έρωτα. Θα ματώσουν τα φρύδια σου κάτω απ' τα φιλήματά μου.  ΕΚΤΟΡΑΣ: Δεν προστάζω παρά μόνο όλους. Η λογοτεχνία δεν είναι τα σκουπίδια της αυλής.  ΛΙΛΗ: Εγώ σ' αγάπησα κι εσύ με διέκοψες μέσα από κίβδηλους προβολείς. Τ' όνομά μου αξίζει να γίνει το Άγιο Νερό της κολυμπήθρας σου. Σε βαφτίζω στην Αιωνιότητα. ΕΚΤΟ

Και το λιωμένο, πυρωμένο, καυτό λάδι του τηγανιού, γίνεται το υγρό της κάθαρσης στο πρόσωπό σου. Κι ενώ καίγεσαι, ουρλιάζεις και χτυπάς τους όλους τοίχους του δωματίου, σκέφτεσαι το βραδυνό κλάμα με την δεσποινίς Μοίρα, όταν τα μάτια σου κοκκίνησαν στην θέα του φεγγαριού της μοιραίας νύχτας, της απότρεψης, και του εμετικου ερωτα. Το έψιλον με κεφαλαίο. Και τα πτηνά και τα πλήκτρα της αριστερής πλευράς του πιάνου συμφωνούσαν με την Σελήνη. Το ρυτιδιασμένο πρόσωπο έλεγε: "Ανικανοποίητη Μάχη". Έλεγε: "Κατσαβίδια". Έλεγε: "Αισθάνομαι σαν Αίσθημα". Πέρασε το τρόλεϋ, γύρω απ' τη δημιουργία μιας πόρνης και βρώμισε το υπέροχο δημιούργημα. Λατρεύω τις πόρνες όταν αισθάνονται μητέρες. Ένας χαμένος πολιτισμός δίχως νόημα ύπαρξης. Οδοντίατρος ψυχασθενής μ' ενδείξεις ενδοφλέβια τελείας. 43 οδοκαθαριστές, ακούγοντας ρεμπέτικα καπνίζουν χασίς και χάνονται στις σκάλες που φτιάχνουν τα ντουμάνια προς το άπειρο. Όταν τα 2 γίνουν 1, τότε θα μπορέσουμε να π

Το πριονωτό δόντι της τρυφερής κοπέλας, μέσα στο λεπτό στρώμα της σάρκας μου, σκοτώνει τον οργασμικό παράγοντα της μεταμόρφωσης. Τα λιωμένα λιμάνια στ' αστέρια του μυαλού, ανιχνεύουν την οικειότητα. Πεθαίνω απ' τα χλιμιντρίσματα μιας ποιοτικής ύπαρξης. Αν είναι τα φώτα να χαράξουν τους ∙ στο χρώμα των μαλλιών της Σαλώμης, θα προειδοποιήσουν. Κάψτε τη νεκρή λαμπάδα που εκστασιάζει τον σκόπελο! Ως ψυχολογική έννοια μπορεί να στέκει, αλλά ο γρύλος του μυαλού μου σκοτώθηκε απ' τις νάρκες του λυκόφωτος. Ας ελπίσουμε ότι θ' αναστηθεί μαζί με το λευκό πέπλο της μουσικής γυναικείας φιγούρας που τρέχει διπλα διπλα με τις αντιλόπες που νιαουρίζουν στο φεγγάρι της απόγνωσης με τα μεγάλα μπούτια που δε χωράει στο κελι της αποδοκιμασίας. Η σημαία του ανεμίζει στις κορφές των βουνών, όπου κυνηγούσα να σκοτώσω την γυναίκα με την οποία ήμουν ερωτευμένος. Μπορεί να ήταν και λεσβία. Απ' τα υψηλά χρώματα που ζητοκραυγάζουν, θ' αποδωθεί απόλυτα το χάος. Μέσα στα ποιητικά χ

Ρουφιάνα μετενσάρκωση με πέταξες στ' αγκάθια κι ο Φόβος απόρθητος ωσάν χασαπομάχαιρο της γωνίας. Βρέχει μαύρο αίμα στις καμινάδες του Αη-Βασίλη, με τον Έκτορα να χλευάζει το γλυκό μου αδιέξοδο, να φοράει τη χλωμή του μάζα και γυρτός να βρίζει σιγανά! Με το 'να χέρι στο παλτό και τ' άλλο στο μυαλό σου, πλακώστρωτες οι σκέψεις σου και στο ελεφαντοστό σου. Τον όμορφο τοίχο προσπερνώντας, και το ενδεχόμενο του περιεχομένου, σα να ματώνει κρυφά, καίγοντας τον άπληστο ουρανό και του σύμπαντος τη θλίψη. Ξύπνιες οι σκέψεις μου, στον ήλιο πετούν, και προσγειώνονται σαν ξεροψημένο μπέικον στην τηλεόραση, την ώρα που βλέπω ειδήσεις. Οχετός μην καταλάβεις πως έρχεται ο χώρος απλωμένος κι αηδιασμένος και πικάρει τον ιαματικό κουρέα της υποχθόνιας καραβάνας που διασχίζοντας τον. Σε μαύρο χαλί και περσικό, πατούνε οι αρβύλες του στρατιώτη-φάντασμα. Μες τον φρικιαστικό του πύργο, σα βυζαντινή νότα που πλανιέται στο γαμημένο ύπαιθρο και φωνάζει στους περιπατητές της βουνίσιας αυτ

Φεύγει μπαλόνι, κλαίει παιδί. Τρέχει, χορός τρελλός ξετυλίγεται στα μάτια, πάνω σου, ναί! Μια χαμένη δεκαετία έψαχνε τα κλειδιά από το σπίτι του Βάρναλη. Αδρεναλίνη στις 9:30. Ένα άγγιγμα επηρρεάζει τον χορό του μαγκάκου. Είναι χορευτής, πρόσκοπος της Αϊτής. Είναι ο Pablo Escobar ή ο Vito Corleone; Είναι γιατρός της πούτσας. Φωτιά ακαταμάχητη μπροστά στα φώτα. Συρροή τρeλλών. Άνθρωποι! Κατηγορία και καταδίκαση στη θεούσα της ταράτσας. Υπάρχει μονοπάτι που δεν υπάρχει αφού ο αρχιμανδρίτης δεν ήταν εκπαιδευμένος να ζητάει προσευχές από το ποίμνιό του που το αποτελούσαν κανίβαλλοι. Είναι η μέρα εκθαμβωτικά μεγάλη. Δυο, τρία σπουργίτια αγκαλιάζονται διαμέσου της αγάπης. Η τροφή φωνάζει το γλυκό όνομα Μητέρα. Έχει ήλιο η αποψινή βροχή των συμπαντικών ήλιων. Ακούω σκυλί, κλαίω, τα μάτια της γάτας τόσο γαλανά. Στεναχώρια, μητέρα, αλυσίδα. Δεν αντέχω. Φεύγω. Η ερωτοπηγή που αχνίζει, άνθισε τα σκουπίδια. Ως εκ τούτου, ο φούρναρης απέναντι, έψησε το αριστερό του μπούτι όταν έμαθε ότι έ

Έκτορας: Λοιπόν, κυρίες και κύριοι, πρέπει να ομολογήσω πως είμαι πολύ χαρούμενος που δεν βρίσκομαι έκλειστος σε κάποιο σάπιο θλιβερό τραίνο. Ω, Λιλή, εσύ εδώ; Λιλή: Φυσικά, παρατηρώ τα παιδιά που μεγαλώνουν καταναλώνοντας χρωστικές ουσίες καθώς και τις μανάδες τους που τα ντύνουν με τα θλιβερά χανζαπλάστ τους. Εδώ λοιπόν, σαν ποιητής, σαν χορεύτρια, σαν καθρέφτης. Για να δω, ν΄ακούσω, να χορέψω και ποτέ να προστάζω. Έκτορας: Κι αλήθεια αγαπημένη, ίσως αυτός να είναι ο προορισμός σου. Γιατί κάθε άνθρωπος έχει, είτε μόνος του, είτε με άλλους μαζί, μια αποστολή – συχνά όχι αναίμακτη – που πρέπει να εκτελέσει μέσα στα χρονικά όρια μιας επίπονης προσπάθειας για ζωή. Λιλή: Κάθε ποιητής έχει έναν προσωπικό διάλογο με την εποχή του και με το μέλλον -μάλλον ένας σωστός ποιητής. Έτσι κι εγώ, με πονεμένα μάτια πρέπει να κοιτάζω γύρω μου, μπροστά. Πάρα πολύ μπροστά. Και πρέπει, λοιπόν, με ματωμένα δάχτυλα να γίνω ο καθρέφτης των όσων περισσοτέρων μπορώ. Έκτορας: Θα λύσω αμέσως την απορία σο