Ήταν Κυριακή και ξύπνησα νωρίς. Δεν είχα να κάνω κάτι και πηγα από περιέργεια στην εκκλησία. Ήταν στημένος κόσμος στην ουρά να μεταλάβει. Πήγα κι εγώ. Με πλησίασε ένας παπάς μεσόκοπος κοιτώντας με κάπως λάγνα, θέλοντας να βάλει στο στόμα μου ένα κομμάτι ψωμί. Τον έφτυσα στην αρχή, μετά πήγα να τον χτυπήσω αλλά έπεσαν επάνω μου κάποιοι και με σταμάτησαν. Φωνάζανε και βρίζανε. Μετά με ρώτησε αυτός με τη στολή γιατί το έκανα. Αυτοάμυνα ήταν, του είπα. 60 μέρες φυλακή μου είπε. Στο κελί ήμουν με κάποιον δικηγόρο. Μου έλεγε την ιστορία του και πώς μένει εδώ μέσα μόνο και μόνο για τις εντυπώσεις. Σε τρείς μέρες θα έβγαινε από αυτό το κελί. Ευρύχωρο αλλά με πείραζε που φαινόταν η λεκάνη. Δεν μπορούσα να συμβιβαστώ μ’ αυτό. Έτσι, πήρα ένα παλιό σεντόνι, και με 2 καρφιά στον τοίχο έφτιαξα ένα παραβάν που έκρυβε το ένα τρίτο του κελιού και την λεκάνη. Αισθάνθηκα υπέροχα όταν του χτύπησα το κεφάλι επάνω στην λεκάνη. Ήταν σαφώς αυτοάμυνα είπα φωναχτά, αλλά κάποιος επέμεινε ότι ήταν ατύχημα και ό