Waiting for Godot

Little by little the night turns around Counting the leaves which tremble at dawn Novices lean on each other in yearning Under the leaves the swallow is resting Set the controls for the heart of the sun... Over the mountain watching the watcher... Breaking the darkness waking the grapevine.... One inch of love is one inch of shadow, Love is the shadow that ripens the wine Set the controls for the heart of the sun... The heart of the sun... The heart of the sun... Witness the man who raves at the wall Making the shape of his question to heaven Whether the sun will fall in the evening? Will he remember the lesson of giving? Set the controls for the heart of the sun... The heart of the sun... The heart of the sun... The heart of the sun... The heart of the sun... The heart of the sun...

- Γύρνα το τούμπα! - Ποιό; - Το μυαλό... - Γιατί; Μήπως πέσει κανένα κέρμα; - Να αλλάξει θέση η επίπλωση. - Ε, και; Η θέση θα αλλάξει. Τα έπιπλα θα μείνουν ίδια. - Τότε πέτα τα κι αυτά. - Δύσκολα μου βάζεις. - Και δεν σ’ αρέσει; - Κουράστηκα πια. - Τα παρατάς δηλαδή; - Όχι δεν εννοώ αυτό.... - Ασε τις μαλακίες και τα «δεν εννοούσα αυτό αλλά το άλλο» και πες. Τα παρατάς; - Όχι. - Γιατί; Επειδή γουστάρεις; - Όχι. - Τότε; - Γιατί θα μείνω μετέωρος. - Τώρα αρχίζεις να μου τα λές χύμα και σε γουστάρω. - Σκατά. - Στα μούτρα σου. - Φτου σου. - Οι πενιές του μπουζουκιού σου. - Το ξέρεις ότι εσύ κι εγώ είμαστε μεγάλες τρελάρες; - Στα μούτρα σου να τα λες. Εγώ απλά είμαι το είδωλό σου στον καθρέφτη. - Μα στα μούτρα μου τα λέω. - Δεν πας να γίνεις κανονικός πάλι; Μη με τραβολογάς κι ε

19/8/06 9:15π.μ. – Πρωινός καφές ΙΙ. Λίγο πριν φτάσουμε στο Ελσίνκι. Ο καιρός είναι σαν Καθαρά Δευτέρα μόνο που είναι Σάββατο. Καθαρό. Ακίνητο. Forecast 18C – 25C. Γύρω στις 10.30 θα έχουμε άσκηση. Βαριέμαι και νυστάζω μόνο που το σκέφτομαι. Δεν έχω πάει ποτέ. Αλλά είναι τόσο γελοίο. Λες και αν γίνει η στραβή, θα ακολουθήσουν όλοι το σενάριο. Αηδίες. Αλλά κάποιοι πρέπει να δικαιολογήσουν και την θέση τους σαν security κλπ κλπ θέσεις χαραμοφάηδων. Τονώνεται και το ηθικό βέβαια. Σαν το «πυρ και κίνηση». Σκοτώνουμε φανταστικούς εχθρούς – καταλαμβάνουμε φανταστικά υψώματα. Έτσι κι εδώ. Σωζόμαστε από φανταστικό ναυάγιο. - Μη! Μη χτυπάτε την κόρνα τόσες φορές κύριε Ασφάλ(ίτη).... θα κουραστείτε! Θα μου δώσετε και μένα να κάνω Ββββββββού; Ε; Φανταστικέ Καπετάνιε; 08:20μ.μ. Ώρα Ελλάδας. Προς το παρόν. Γραφείο. Ο φιλλι-πινέζος ήρθε να βάλει άγκιστρα στον τοίχο για να κρεμάμε τα παλτά. Τώρα είναι δίπλα και παιδεύεται. Το πρόβλημα είναι ότι είναι περίπου 1,50 και πως να τα βιδώσει στο 1,90; Φόρεσ

13/Αυγούστου/06. 15:45 Χμ..Χμ........ Θα ναι η περίοδος που τα κανάλια θα μιλάνε για «καλοκαιρινή ραστώνη», «κύμα εκδρομέων», «λουομένους», θα κάνουν οικονομικές αναλύσεις για την τρέχουσα σεζόν σε σχέση με τα γεγονότα στην Μ.Ανατολή και το Λονδίνο, το θερινό τμήμα της Βουλής θα περνάει τις γνωστές τροπολογίες αθόρυβα όταν δεν θα ξύνει τ’ αχαμνά του (με συγχωρείτε, τα αρχίδια του ήθελα να πω), θα δείχνουν πλούσιο ρεπορτάζ από τα μέρη που παραθερίζει ο Prime Minister , o Γιωργάκης και τ’ άλλα παιδιά, τα μεσημέρια θα ξαναδείχνουν «Ντόλτσε Βίτα», «Τρείς Χάριτες», «Ρετιρέ», Ταμτάκο στο ναυτικό, κε σερά σερά..... Αθάνατα πράγματα αυτά. Η Ελλάδα είναι σαν την τηλεόρασή της. Και η τηλεόρασή της είναι σαν την Λάμψη του Φώσκολου. Έχανες 589 επεισόδια; Ε, και; Το έπιανες το νήμα της πλοκής απ’ τα 3 πρώτα λεπτά. Μοναδική σωτηρία να γίνει σαν την Λάμψη του Κιούμπρικ. Στα νησιά το πάρτυ θα συνεχίζεται, μέχρι τις 16 του μήνα που θα εξαφανιστεί το 60% λες και το απήγαγαν εξωγήινοι, παρέες θα χοροπηδ

Κι αυτά τα ζιγκ-ζαγκ ανάμεσα στα νησάκια έξω απ’ την Στοκχόλμη μου χαλάνε το φενγκ-σουι της καμπίνας. Ποιάς καμπίνας; Καμπίνα όχι ακόμη. Στο επόμενο embarkation. Το Amsterdam πάντα το συνδύαζα με δωράκια και ωραία πράγματα. Ελπίζω να μου φερθεί καλά κι αυτή τη φορά. Δρόμο παίρνει – δρόμο αφήνει.... πάει η ώρα 9, αρχίζει και κάνει μια δροσιά στο Deck 7. Στο Deck 11 μετανιώνεις που δεν πήρες μπουφάν. Στο Deck 14 σου πέφτει το μούσι. Μένεις όμως όσο αντέχεις και βλέπεις στεριά μπροστά σου..... Ρωσσία. Δεν μπορείς να φύγεις. Κι ας τρέμεις πια. Λες και άλλαξε ο αέρας. Κάτι είναι διαφορετικό στα ρώσσικα νερά. Μπορεί ραδιενέργεια, μπορεί ιστορία, μπορεί απλώς να θέλω εγώ να υπάρχει κάτι διαφορετικό. Αισθάνομαι σε οικεία νερά – σε οικεία μέρη εδώ. Ένα κομμάτι μου ίσως ειναι ρώσσικο. Γι’ αυτό και η ξεροκεφαλιά-ψωροπερηφάνια; Ίσως. Μουρμουράω τον εθνικό τους ύμνο που είναι λες σαν απόσπασμα από κάποια όπερα. Εκπληκτική μουσική. Όσο επική πρέπει και πραγματικά συγκινητική. Όσο ακόμη μπορώ να κινη